Ervaringen van patiënten

Uit balans   

Loes , 5 oktober 2022

Knallend tegen deurposten. Mijn hoofd voelde rechts als een flipperkast en links voelde het in mijn hoofd als water in een emmer wat heen en weer klotste waaraan mijn lichaam lijdzaam in doorgezette beweging volgde. Ik liep als een baby die zijn eerste stappen zet. Ik knalde regelmatig tegen deurposten, stoelen en ander obstakels op mijn pad. Mijn ogen deden net zo hard mee met als gevolg dat mijn beeld zigzaggend van boven naar beneden bewoog. Ik lag de eerste anderhalve maand meer op bed of de bank : total loss. Mijn hersenen werkten niet of nauwelijks. Geluiden daarboven werden omgezet in lichtflitsen. Totaal uit balans kwam ik bij de praktijk na uitval van mijn linker evenwichtsorgaan en gehoor door een virus daarop, als ‘Labyrinthitis’, gediagnostiseerd.
Iedere week kreeg ik nieuwe oefeningen die ik thuis naar vermogen moest uitvoeren. Die oefeningen waren erop gericht om mijn hersenen te laten wennen aan de nieuwe situatie, verkeerde input die ze kregen na het wegvallen van mijn evenwicht.
Ik tolde en de wereld tolde om mij heen, kon niet zonder hulp lopen en voelde me een tuimelaar, totaal ontredderd. Lang had ik het gevoel dat er een duister persoon aan mijn linker kant mij uit het evenwicht probeerde te duwen. Die kracht was zo sterk dat ik ook steeds dit evenwicht verloor. Dit alleen al kostte mij enorm veel energie om mij staande te houden.
De specifieke kennis van mijn fysiotherapeut omtrent mijn ‘draai-duizeligheid ‘ heeft mij veel geholpen. Hij gaf mij oefeningen, tips, handvatten, deelde zijn ervaringen en sprak me regelmatig moed in, wat hard nodig was om te blijven geloven dat de voorspelde betere dagen de overhand zouden gaan krijgen. Dat bleek gelukkig waar.
Drie maanden verder : Ik krijg steeds meer stukjes leven terug. Na vier maanden bleef het onvoorspelbaar en zakte de moed me in de schoenen. Maand zes en zeven. Ik ben met sprongen vooruit gegaan. De dagen zijn nog steeds wisselend maar ik heb meer goede dan slechte dagen, al is er nog steeds het gevoel van een stuk zeep dat in mijn hoofd alle kanten op glijdt en m’n lichaam, gehoorzaam als altijd, volgt onherroepelijk, wat ik moeizaam kan tegenhouden.

Nu, acht maanden verder, is de stand van zaken als volgt:
Zoals de fysiotherapeut ook voorspelde heeft de recente vakantie aan de Spaanse kust mij ook weer wat verder vooruit geholpen; iedere dag zwemmen, oefeningetjes deed ik in de stabiliteit van het water, zitten op het strand onder een parasol alleen maar kijken naar de verre horizon, naar heldere luchten, luisteren naar het geluid van de rollende golven, siësta, lopen op blote voeten in het warme zand was een verademing, even zorgeloos leven.
Ik draai weer aardig mee in het huishouden, rijd auto al zijn het kleine stukjes en geniet enorm van het vele fietsen. Loop iedere dag met mijn hondje in het bos zonder hulpmiddel maar eerlijk is eerlijk, lopen aan mijn mans arm kost een stuk minder energie. Moet wel waken voor overschatting waar ik regelmatig te laat achter kom. Rust is dan weer effectief.
Het was acht maanden geleden moeilijk voor te stellen dat ik nu al weer zo ver ben. Je hersenen kunnen leren gedurende negen maanden …… deze tijd wil ik zo optimaal mogelijk benutten om niet de aanvankelijk beoogde 70 % te halen maar ik ga voor méér ……. Ik heb gedurende deze maanden mijn dagelijkse wijntje laten staan, neem bewust iedere middag rust, doe nog steeds oefeningetjes.

Ervaring van duizeligheidspatiënt Marie-José:

De draaiduizeligheid begon tijdens zware medicatie ter behandeling van heftige netelroos. De draaimolen waarin ik mij dagelijks bevond ging altijd linksom, daardoor maakte mijn hersenpannetje overuren. Na de medische molen waaruit niets verontrustends kwam, legde ik mijn lot in handen van een gespecialiseerd fysiotherapeut. Ik had alle hoop! Nadat een oefening, die uit diverse onderdelen bestond, en ik een aantal weken thuis trouw deed, voor mij, averechts werkte, kreeg ik een andere oefening. Heel simpel, maar voor mij zó waardevol! Het ‘wollige’ gevoel in mijn hoofd maakte plaats voor een helder gevoel. Stukje bij beetje kreeg ik mijn leven weer terug!

De woorden van mijn fysiotherapeut; “Dit win je niet op karakter” hebben mij hier doorheen gesleept. Denk niet dat het aan jou ligt en jij jezelf aanstelt, maar onderneem stappen naar herstel. Je bent niet de enige. Ik voelde mij ‘gehoord en begrepen’!